۲۶۶۷::دوره

همه ما یه روزهایی توی زندگیمون داریم که مختص خودمونه، یه سری روزها که با اینکه زیاد حسخوشی نداری بهش ولی بخشی از زندگیت بوده، بخشی از خاطراتت بوده... اون روزها رو گاهی نباید هرگز فراموش کرد، درس هایی که اون روزها به آدم میده رو نباید هرگز فراموش کرد ...

از طرفی باید سعی کنم خاطرات خوب بسازم تا سال دیگه این موقع حال خوب داشته باشم به این روزهام

۲۶۶۷::دوره...

عزیزم

خاک برسر این دنیا که شرایط را جوری محیا نمیکند که برویم پاریس و زیر برج ایفل عکس های دلبرانه بگیریم، یا اینکه برویم سانتورینی در استخرهای آبی و سفیدش قدم بزنیم و هی من عکس بگیرم و هی تو غر بزنی...

عزیزم

کاش میشد دنیا را زیر و رو کرد و رفت وسط آب های مالدیو، توی یک جزیره اختصاصی روی شن های سفیدش بدویم یا مثلا برویم فلورانس ، کنار مجسمه ی داوود وسط میدان سیگنوریا عکس بگیریم و هر هر بخندیم...

عزیزم خلاصه که خاک بر سر دنیایی که راضی نیست به رضایمان

۲۶۶۷::دوره...

نمی دانم کی قرار است بهترین سفر عمرمان را داشته باشیم، ولی همینکه با هم جاده های نارنجی شمال را در پاییز و زمستان گَز میکنیم دلم قنج می رود، بماند که صدایمان گاهی به هم می پیچد و افکارمان دور می شود و ۲۶۶۷::دوره...

عزیزم

در ایران آنقدر گرانی شده، که کسی دیگر رمق ندارد استراحت کند، آنقدر دلخوری هایمان زیاد شده که دیگر دل نداریم در خیابان به هم لبخند بزنیم. آنقدر فقر هست که دیگر یادی از فقر فرهنگیمان نمی کنیم...

عزیزم

دنیای ما، دنیای خوبی نشد برایمان. کاش هرکداممان فرصت ها را غنیمت می شمردیم. یا من می رفتم یا تو...

پ ن::

دلار 15400

یورو 17250

۲۶۶۷::دوره...

تنهام

این روزها تنهایی هایم را بیشتر بی خیال می شوم، و این حجم از تنهایی بیشتر به تنم دارد نفوذ میکند، می آید، می نشیند در تمام سلول های خسته ی بدنم، فکرم، ذهنم، و من انگار دارم تسلیمِ این تسلسلِ ناپدار می شوم، 

دلم

دلم جا مانده از هر چه با او بودن است، این روزها، دلم، فکرم، ذهنم، عجیب سکوت دوست دارد...

لبم

لبم میخندد، ولی چه کسی میداند از عمق دلم...

۲۶۶۷::دوره...

او

یک دو حرفیه تنها

با حجمی از اجتماعِ نبودن ها...

"ساعت 25"

۲۶۶۷::دوره...